suposto 001
ADVERTENCIA: Non esperes atopar unha extensa lista coa miña traxectoria, nin a grandes voces do sector falando marabillas sobre a miña persoa. Por agora non son ninguén, pero propóñoche algo, xoguemos aos supostos. Abre o xornal pola sección de necrolóxicas. Si, iso que ves é a miña necrolóxica. Morrín. Unha pena, seino. Pero non hai mal que por ben non veña, lembras ás grandes voces do sector das que che falaba? Quen as necesita tendo un libro de condolencias? Ninguén vai falar mal dos mortos (ou case ninguén), así que prepárate para escoitar cousas boas, bonitas e emotivas sobre un servidor a través dos que realmente me coñecen. Iso é o que debe interesarche.
Enzo Sarmiento
1991 — insertar ano actual de lectura
Escritor, fotógrafo, insomne.
Amante da lasaña e o humor absurdo.
“— O ser humano non é máis que un conglomerado de capas por descubrir.
— Como a cebola?
— Non, como a lasaña.”
Comentarios recollidos no tráxico día da súa morte. Familiares e amigos choran a súa perda (ou iso din).
Un antigo profesor:
Un placer traballar con el, era resolutivo, organizado e sempre cumpría os plazos.
Non sei por que non lle puxen máis nota.
A avoa:
Un neno pegado a unha cámara. Sempre co tuiter, e o istagram ese a voltas. Encantáballe ensinarme fotos e vídeos, demos grazas que eran bonitos que eu non son mentireira.
Estea onde estea espero que lle fixera caso á avoa e levara consigo unha rebequiña por se refresca.
Un veciño:
Era un rapaz moi sociable e creativo. Nas reunións da comunidade tiña as mellores ideas para evitar grandes derramas.
Parecía unha persoa de fiar, sempre saudaba.
Un amigo da aldea:
Recordo que xa de pequeno nos contaba historias e anécdotas nas noites de verán. Non calaba nin debaixo da auga…
Un coñecido:
Non falabamos moito, mais era o mellor recomendando series. Contábacho todo con tanta paixón que despois de atoparte con el necesitabas unha dose de ficción en vea.
Unha pena lo da súa morte. Así é a vida e como din por aí: “vivir xuntos morrer sós”. Espera! iso é de Lost, non?
Grazas polas vosas palabras. Agora descanza en paz.
Por favor, non chores por min, lembra que era só un suposto. Para que non quedes con mal corpo dareiche as boas novas: sigo vivo! Grazas a iso podo ofrecerche as miñas habilidades como:
Fotógrafo
Videógrafo
Guionista
Redactor
Alguén con quen falar e ver películas os domingos… Ui, perdoa, isto último é para outro proxecto.
Unha última anotación: falo español, galego, inglés e un pouco de italiano porque así non necesito subtítulos; e teño carné de conducir porque me gusta cantar a berros no coche.